Inmiddels draait mijn bedrijf 4 maanden. In de afgelopen periode heb ik al van alles voorbij horen komen. Met zoveel respect en liefde voor de mensen die tot nu toe al bij mij zijn geweest sta ik er soms even extra bij stil. Als ik met de hond in het bos loop of als ik de mest van de track af haal. Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal. De verhalen raken mij allemaal op hun eigen manier. Natuurlijk trek ik het mij niet persoonlijk emotioneel aan, maar het doet mij beseffen dat ieder mens vervelende situaties mee maakt. En ook dat sommige mensen er alleen voor staan om aan die vervelende situaties te wennen, een plek te geven, of er mee moeten leren leven. Het klinkt misschien gek, maar het voelt voor mij zo fijn dat ik iets voor die personen mag betekenen samen met mijn paarden. Zo ook mensen die met seksueel geweld te maken hebben gehad. In 2020 werd 11% van de bevolking boven de 16 jaar slachtoffer van seksueel geweld. Omgerekend zijn dat 1,6 miljoen slachtoffers. Dit is toch bijna niet te geloven? En toch is het zo. (Bron CBS)
Meerdere personen die bij mij zijn geweest hebben een verleden van misbruik. Het trauma wat bij hen is veroorzaakt is echt enorm heftig. Na 20, 30, 40 jaar komt het er uit. Jaren lang hebben zij er niet over gesproken, voor sommigen was dit zelfs de eerste keer dat zij het uitspraken. Dit is waar de paarden aan hebben bijgedragen. Zij raken echt de kern, de pijn die er in iemand zit. Door de vragen die ik stel komen we daar waar aan gewerkt moet gaan worden. Dit is een enorm heftig proces. Je gaat eerst door een dieper dal door de herinnering naar boven te halen, om vervolgens met diverse methodieken te leren dat de herinnering minder heftig kan worden.
Als je PTSS hebt opgelopen door jarenlang misbruik en gebruikt bent voor het maken van kinderporno en alle vormen van therapie hiervoor al hebt gehad, wat moet je dan nog? Deze fantastische vrouw kwam bij mij en volgde twee sessies paardencoaching. Ik heb super veel respect voor haar, voor haar moedige besluit, haar standvastigheid, voor haar doorzettingsvermogen. Maar wie ben ik? Zij komt voor zichzelf. Mijn mening en oordeel zijn niet van belang. De paarden oordelen niet en accepteren jou zoals je bent. Dat is één van de mooie boodschappen die ze ons mogen bijbrengen. Hier kunnen mensen toch van leren?
De eerste sessie was enorm heftig voor haar. Ik daagde haar uit om grenzen te verleggen en de controle los te laten. Dat klinkt misschien voor sommige mensen als een klein stapje, maar niets is minder waar. Dit is voor iemand met PTSS een enorme stap! Een paard aanraken en knuffelen, voelen op een manier die je nog nooit eerder hebt gedaan. En dat met een verleden van misbruik, op de meest verschrikkelijke manier die je je maar bedenken kunt. Hoe enorm heftig en knap tegelijk. Deze vrouw wil echt geholpen worden. De tweede sessie werkten wij met mijn andere paard. Een plotselinge verandering waar zij zich niet op had voorbereid. Een uitdaging die groter is dan je je misschien kunt voorstellen. Toch zat zij deze sessie zelfs op het paard! Ondanks de enorme angst om de controle los te laten lukte dit. Op een paard zitten en je bewust worden van je lichaam, voelen op plekken waar je niets meer wilt voelen, nooit meer. Dit was alweer zo’n enorme uitdaging voor haar. Op het paard raakten we daarmee dan ook een trigger die een herinnering bovenhaalde, waarna de herinnering uiteindelijk, dankzij het paard, ook minder heftig werd. Na de trigger reactie kwam het besef dat het gevoel haar geen pijn deed. Het weer voelen van je lijf, terwijl dit jaren uitgeschakeld is geweest, heeft bij haar een enorm zwaar proces in gang gezet. Met deze vrouw heb ik veel nabesproken over wat paarden coaching met haar doet en heeft gedaan. Om er zelf van te leren, maar ook om haar niet volledig los te laten na de twee sessies. Zij heeft nu zelf werk te doen. Als zij mij nodig heeft mag ze me altijd een bericht sturen of contact opnemen. Ik hou het dus niet alleen bij de sessies. De nazorg hoort er ook bij. Ik laat iemand niet het proces helemaal alleen door gaan. Ik check ook altijd hoe het met iemand gaat. Misschien ben ik wel geen ondernemer in die zin, en blijf ik toch die hulpverlener. Maar hier voel ik mij goed bij. Hier ben ik wie ik ben.
De eerste reactie die ik trouwens bijna altijd van mensen krijg als ik hen vertel met welke problemen mensen bij mij komen is eigenlijk altijd hetzelfde, goh wat heftig! Ja zeg ik dan, maar niet zo heftig voor mij als dat het voor die mensen is geweest. En daar zit het hem in. Dat ik degene mag zijn die hen mag helpen, dat mijn paarden hiervoor open staan en hen daarin zacht mogen begeleiden. En dat zij dit ook los mogen laten. Net als ik. Ook al raken deze verhalen mij, ik kan ze weer loslaten. Nu die lieve mensen nog die het hebben meegemaakt...
Comments